Alweer 3 weken erop zitten!

Beste allemaal.
Dit was alweer de 3e week in Gran Canaria, en foei wat gaat de tijd toch snel. De vrije dagen gaan als sneeuw voor de zon voorbij ( Letterlijk… ) Ook de werkdagen beginnen nu steeds leuker te worden! Na een gesprek met onze begeleiders, die ons vertelde hoe goed ze het met ons vonden gaan ( overigens had ik dit niet verwacht ) en hoe blij ze met ons waren. De afgelopen week mochten we ook wel steeds meer doen en meer leren. Ik denk dat het komt omdat we nu de hele stage periode mogen blijven bij de thalasso en niet over 3 weken al weggaan naar de andere receptie!
Dit verhaaltje typend tijdens mijn werkuren besef ik me hoeveel geluk ik eigenlijk heb. Ik werk hier dan wel binnen, maar als ik vrij ben mag ik optimaal gebruik maken van de warmte en zon, waar ik erg dankbaar voor ben want ik heb het niet zo met de kou…
Ook ben ik erachter gekomen dat de kast in het handdoeken hok het mij niet vergeven heeft dat ik ben gepromoveerd tot een persoon dat ook gewoon mag inchecken enzo. Ik heb er namelijk z’n kwartier á 20 minuten in opgesloten gezeten. Ik was me namelijk aan het verstoppen voor Daniëlle. Vraag me niet waarom, ik weet het zelf ook namelijk nog niet helemaal. Ik denk dat de verveling opspeelde ofzo…
Anyway. Ik ging me dus verstoppen en deed de kast van binnen dicht. Hij zat nog geen seconden dicht en ik besefte me dat die alleen vanaf de buitenkant opengedaan kon worden. Ik zat dus vast als een rat in de val. Omdat ik me niet wou verlagen tot het niveau puberige puber besloot ik maar te doen alsof er niks aan de hand was en wachtte net zo lang tot Daniëlle weer nieuwe handdoeken moest halen. Het duurde maar en het duurde maar en eindelijk daar was ze. Dus zachtjes riep ik haar… Zonder succes helaas, ze hoorde niks en liep weer verder. Ik bedacht me dat het nu bijna 18:00 uur was, bijna vrij dus! En ik had vrij weinig zin om vast te blijven zitten na mijn werktijd. Toen kwam een van de vaste werknemers, ook hem riep ik zachtjes, maar er werd geen gehoor aan gegeven. In paniek ben ik niet geweest, in de kast zaten namelijk allemaal voorraad snoepjes, koekjes, handdoeken en 2 wii spelletjes. Ik kon het daar wel een nachtje overleven.
Toen ik Daniëlle weer hoorde dacht ik oké, nu of nooit en riep hard haar naam. Eindelijk hoorde ze het en deed ze open. En prompt was het 18:00 uur dus ging ik weer mooi naar mijn kamer. Einde story van de kast…
Naast de lange werkdagen ( je maakt standaard 8 uur per dag met maximaal 30 minuten pauze ) blijven we leuke dingen doen. Het leuke aan hier zijn is dat niks verplicht is, ga je mee uit, dan ga je. Maar heb je geen zin of geld, dan ga je niet. Niks word je kwalijk genomen.
Ik heb na lang twijfelen besloten om gewoon te doen waar ik lekker zin in heb, z’n stage krijg ik nooit meer en ik wil later tegen mijn kinderen kunnen vertellen hoe gaaf en leuk het buitenland is. En ik heb geen leuke verhalen te vertellen als ik niks leuks doe. Het sparen komt dus wel weer als ik terug in Nederland ben, nu is het tijd om te genieten!
Ook heb ik voor het eerst splitdagen gehad. Echt ik hou van die dagen. Het betekent dat je om half 10 moet beginnen tot 2 uur. Dan heb je pauze tot half 6 en dan tot half 10. Echt een fijne werkdag dus want je kunt in die uren vrij lekker zonnen, boodschappen halen of de kamer opruimen.
Boodschappen doe ik hier trouwens ook veel. Het eten is hier vies. Niet zomaar vies maar gewoon vies, vies. Ik ben totaaaaal geen moeilijke eter, echt niet ik eet alles wel. Maar hier niet. Ik kan het gewoon niet in mijn mond krijgen, erop kauwen en het doorslikken. Iedere keer denk ik: Het ergste is nu wel geweest, maar toch komt er de volgende dag toch nog wel weer iets nog ranziger op tafel.
Het is net expeditie Robinson, die mensen denken dat ze het zwaar hebben met het eten, maar zodra ze hier komen is dat van hun een luxe…….
Maandag was ik vrij, en ben ik lekker met Myrthe naar het strand geweest. Het was de eerste keer dat ik er echt even in heb gezwommen. Het is een heel vreemd tikje, maar wanneer ik mijn voeten van de bodem af heb durf ik ze niet meer terug te zetten op de grond. Dadelijk trap ik in een kwal, zee-egel, krab of vis. Weet ik veel… Ik vind het gewoon dood eng! Maar dat houd me niet tegen om te gaan zwemmen. Ik wil namelijk heel graag míjn eigen haarkleur weer terug, en veel zon en zout water versneld dit proces! We hebben lekker gekletst en gezond, en natuurlijk een paar foto’s gemaakt. Ik denk dat Myrthe beter fotograaf kan worden, want ze wist precies vanuit welke hoek ze foto’s moest maken. Een geboren talentje.
Ook vrijdag was ik vrij, dus ben ik samen met Gabrielle en Marijn naar Las Palmas gegaan, de grote hoofdstad van Gran Canaria. Het deed me een beetje denken aan Amsterdam in het klein. Er was een grote winkel straat, en ik weet wel zeker dat we de rest gewoon niet hebben gevonden. Het was ongeveer 45 minuten in de bus zitten, waar ik in ieder geval mijn ogen goed de tijd gegeven om te kijken naar de prachtige natuur. Wees niet bang, ik begin heus geen persoon te worden die haar bergschoenen aandoet, padvinders spullen in haar wandeltas doet en vastberaden op pad gaat om die ene zeldzame bloem te gaan vinden. Nee, kijken naar de natuur vind ik al voldoende!
Ik vond het wel grappig, ik probeer namelijk overal de prijs af te pingelen. Niet omdat ik z’n gekke Nederlander ben die geen geld wilt uitgeven maar gewoon omdat ik het leuk vind om te kijken hoeveel ik eraf kan krijgen. Maar we waren van de hoofdstad naar een primark gegaan met de taxi, en toen we terug wouden naar ons hotel ging dat niet helemaal zoals gepland, de bussen vanuit daar reden er niet rechtstreeks heen en het begon al donker te worden. We vroegen dus aan een taxi chauffeur hoe duur het zou worden om naar ons hotel te gaan, hij zei €50,- Wanneer je met de bus gaat betaal je 5,60 per persoon, dus dat was geen goeie deal. Toen zei die ineens oké, ik doe het voor 40. Maar nog steeds was dit gewoon te veel dus liepen we alsnog verder. En toen kwam zijn ‘special price for you my friend!’ €30,- Lager kon die niet gaan. Alsnog bijna het dubbele per persoon meer dus dat feestje ging hem niet worden. Maar om tot de kern van het verhaal te komen, zelfs met de taxi valt dus nog te onderhandelen, zonder dat je er echt moeite voor hoeft te doen.
Ook vieren ze hier de 3 koningen heel groots, het is een soort van sinterklaas. De kinderen krijgen allemaal cadeautjes. Nu kregen wij helaas geen cadeautjes maar wel 2 taarten van gasten. Het waren niet zomaar taarten, nee het was een soort krans. En in die krans zit één koning en één pit. De koning betekent dat je 1 jaar geluk hebt en de pit dat je volgend jaar de taart moet betalen. Toen ik een stukje kreeg bij mij wist ik hier nog niks van en hapte ik in iets hards. Ik dacht ‘Gadver is deze taart zo oud dat er dikke brokken in zitten?’ Maar het bleek een kleine koning te zijn. Toen ze het me uitlegden moest ik wel lachen, 1 jaar geluk, kom maar op! Die middag was er nog een taart en ik zei voor de grap dat ik precies wist waar die zat. Om te kijken of ik gelijk had sneden we dat stukje af en tijdens het snijden raakte we al iets hards. Even leek het een pit te zijn. Maar tot onze grote verbazing was het nog een koning. Dus ik heb nu 1 jaar dubbel geluk!
En dat geluk begon direct al want ik kreeg te horen dat mijn ouders als verassing langs kwamen voor 1 week op de 17e. Dat is volgende week al! Ik ben benieuwd naar het geluk dit jaar. Ik ben er helemaal klaar voor! 
Verder heb ik eigenlijk niet veel gedaan deze 2 weken, ik ben wel begonnen met serieus leren van Spaans. Belangrijke zinnetjes die handig zijn om te weten, zoals iemand een fijne dag wensen, de weg wijzen en dat soort dingentjes, en verder gewoon lekker samen geweest met de meiden hier, Mirthe haar verjaardag gevierd, uit geweest, uiteten geweest, geslapen, gezond, gefeest en een nieuwe serie op netflix gekeken. Ik vind het helemaal mooi!
Ik heb trouwens ook een kleine bucket list gemaakt van dingen die ik hier heel graag doen wil en deze zal ik nog even delen:
- Parasyling
- Zwemmen met dolfijnen
- Op een banaan achter de boot
- Jetskiën
- Naar Aquaworld
- De mooiste verjaardag van mijn leven vieren op Gran Canaria
- Op een kameel rijden
- Een lekkere spanjaard aan de haak slaan en hem mee nemen naar Nederland
- Terug komen met veelte veel onnodig gekochte souvenirtjes
Mochten er nog dingen bij op komen, of achter dingen een vinkje gezet worden zal je dit wel terug lezen in mijn volgende verhaal!
En nu rest er nog één dingetje wat ik als laatste zeggen wil:
Que tenga un buen dias! ( Een fijne dag! )
~XoXo~ Esmée