Week 10 en 11! Vaarwel Gran Canaria! <3

Heyhoi! Hier een update vanuit Nederland, over mijn laatste week op stage, week 10 en nog de 3 laatste dagen die ik er vrij heb gehad!
Maandag ochtend begon het direct goed, afscheid nemen van Samra en Celina. Die zijn om de meest domme redenen weg gestuurd naar het andere hotel van Gloria. Die dag op het werk was het weer een drukke, maar saaie dag op het werk. Omdat het startschot officieel begonnen was en ik 11 dagen lang non stop uit zou gaan, was maandag al dag 4 dat ik uit ging. Aan de lange dagen begon ik al te merken dat ik al een paar dagen weinig geslapen had, ik begon me meer te irriteren een dingetjes waar ik me altijd al wel aan stoorde, maar nooit iets van zei.
Die avond zijn we ouderwets uit geweest in Kasbah. Samen met Tahnee heb ik mijn beste dansmoves laten shinen en hebben we weer onmeunig veel plezier gehad.
Dinsdag ochtend moest ik mezelf weer over de vingers tikken, wat was ik ontzettend moe. Heel gek is dat op zich ook niet als je zoveel dagen al uitgaat, en ook elke keer lekker mee drinkt. Maargoed, show must go on, en ook deze dag ben ik er voor de volle 100% voor gegaan. Ik zeg maar zo, in de avond een man, in de ochtend een man! Die avond gingen we uiteraard ook weer uit. We zaten al op dag 5 en we kregen de VIP lounge toe gereken. We zaten daar te chillen, met onze drankjes, in een door rood lint afgezette plek te lachen naar iedereen die het maar wou zien. Toen ze ook nog met surprise zakken aan kwamen zetten met toeters, ballonnen, slingers, en hoedjes kon onze avond niet meer stuk. Wat hebben we weer een geweldige avond beleeft!
Toen het eindelijk woensdag was, kon ik even uitslapen. Ik was namelijk eindelijk weer vrij. Dat kwam goed uit want ik was hoognodig toe aan leuke dingen doen. Samen met Kimberly had ik afgesproken lekker te gaan shoppen bij de Yumbo. Uiteindelijk gingen Tahnee, Nieke en Hanneke ook nog mee. Dit kon niet anders dan een awesome dag worden! Als echte shoppers gingen we op pad, met voor mij maar één doelstelling: Souvenirtjes. We gingen van winkel naar winkel, echt geen enkele werd overgeslagen. Tot we uiteindelijk uitgeput neer zakte op een terrasje om daar maar even wat te gaan eten. Daar maakte we ook het plan om na het shoppen gewoon weer lekker in de Thalasso te gaan. Ik voelde me net z’n rijke dame die eerst haar spaarrekening blundert, en vervolgens high-class in een van de grootste thalasso’s te gaan chillen.
Woensdag nacht gingen we weer uit, de hele groep ging mee dus dat beloofde een grote gezelligheid. We hebben weer flink wat dansjes en drankjes gedaan. Eigenlijk valt er over het uitgaan niet heel erg veel nieuws meer te vertellen. Iedere avond komt wel op het zelfde neer.
Donderdag ochtend werd iedereen weer met een katertje wakker. Waar we om 11 uur hadden afgesproken, werd het 12 uur. En 12 uur werd half 1. Uiteindelijk zijn we met een busje vol girls naar Puerto Morgan gegaan, een stadje wat bekend staat om het kleine Venetië. Vanaf deze badplaats ging er een onderwater boot die we graag wouden joinen. Na dat uur klommen we als echte avonturiers in de onderzeeër. En gaaf dat het was! Ik heb geloof ik wel duizend visjes gezien. Zo ontzettend veel. Ze zwommen allemaal mee. We zijn langs 2 wrakschepen geweest echt gaaf om te zien!
Toen we uit de boot kwamen hebben we nog even lekker geshopt. Uiteindelijk ben ik een reistas rijker. Die had ik overigens echt nodig, want alles wat ik mee genomen had zat in vacuüm zakken, en hier hebben ze geen stofzuiger… Ik kampte dus met ernstige ruimte tekort….
Ook heb ik nog een aantal leuke souvenirtjes gehaald. Holland kwam nu toch wel steeds dichterbij.
Donderdag was weer jammer om te werken, het werk kwam me onderhand wel mijn neus uit en ik wou gewoon vrij zijn en leuke dingen doen. Helaas werd mij dit niet gegund en kon ik ook donderdag weer met mijn vrolijke glimlach iedereen te woord staan. Wat hield ik toch van mijn job!
Die avond zijn we ook weer uit geweest ( uiteraard… ) Achteraf had ik dat beter niet kunnen doen. Mijn lichaam was namelijk een beetje in protest. Na eerst opzoek te gaan naar de goeie shisha bar hebben we uiteindelijk toch maar de taxi genomen naar Kasbah, om daar bij linekersbar shisha te nemen. Met z’n 5en namen we de deal: 1 Shisha, 1 Fles wodka, energy en 7-up. Met z’n 5en is dit alleen wel een beetje veel. Het ging deze avond dus ook voor het eerste een beetje mis bij mij. Het enigste wat ik er nog over kan en wil zeggen is dat ik ontzettend lieve buren en roommates heb, die hebben bewezen dat ze echte toppers zijn! Haha!
Vrijdag ochtend was ik natuurlijk gesloopt. 8 dagen achter elkaar uitgaan was de top voor mij. Ik heb die ochtend dan ook flink belabberd op het werk gestaan. Dit was één keer en nooit meer weer. Na een lange werkdag ben ik dus ook in mijn bed gaan liggen en kwam ik er ook gewoon niet meer uit. Ik nam een avondje pauze. Het was nodig.
Zaterdag ochtend werd ik helaas verkouden. Het hangt al zolang in de lucht, en de ene na de ander steekt elkaar aan. Aangezien mijn weerstand nu niet zo heel erg hoog zat was ik helaas de pineut. Hoesten, hoesten en nog meer hoesten. Onder het werken heb ik nog een avondje pauze overwogen. De snotterneus en het gehoest begon me bijna teveel te worden. Op zulke momenten mis ik wel een beetje mijn eigen thuis, lekker in bed met sterrenmunt thee. Maar goed, show must go on! We gingen al vroeg in de avond ( uurtje of 18:30 ) met Kim en Roos naar kasbah in onze carnavalskleding. Waar het in mijn ene verhaal nog heel erg rustig was, is het in dit verhaal beangstigend druk. De straten stonden prop prop prop vol met feestende carnavalgangers… Het was zo ontzettend druk dat we het gewoon niet eens meer leuk vonden. We zijn wat gaan eten en ook weer terug gegaan. Die avond heb ik nog even een powernap gedaan en daarna zijn we met Zek, Roos en Isabel naar een chill-out bar geweest en hebben we daar één cocktail gedronken. Nacht 9 zat er dus ook weer op.
En dan zondag, mijn laatste werkdag! JEEEEJJJ!!! Van half 10 tot half 6 werken. De laatste keer dat ik de troleys in en uit moet pakken, de laatste keer dat ik mensen kan inchecken. De laatste keer van alles van mijn kortdurende nieuwe leventje hier. Hoe dichterbij het komt hoe vervelender ik het begin te voelen, IK WIL NOG NIET WEG!!! Gelukkig staan voor de laatste 2 dagen nog wel allemaal leuke dingen op het programma. Dus mijn laatste 3 dagen ga ik nog optimaal genieten.
Maandag ochtend namen we afscheid van Roos. Een gek idee aangezien we samen met haar aangekomen waren. Gelukkig zou ik haar maandag al weer zien, dus het was geen moeilijk afscheid. Nadat we Roos gedag hebben gezegd zijn we ons gaan klaar maken voor de dolfijnen trip. Samen met Zek, Kim en Daan zouden we deze trip gaan doen. Na een busreis van weet ik veel hoelang kwamen we eindelijk aan ergens waar we met de taxie in 10 minuten zouden zijn. Dat zegt dus wel genoeg over de terugweg. De boot was gaaf, onbeperkt drankjes, hapjes en zon. I like it! Na wat wikken en wegen besloot ik ook nog voor een 2e keer met de waterscooter te gaan. Het blijft een erg leuke ervaring! Toen we terug kwamen met de waterscooter hebben we nog op de banaan gezeten, en ben ik er natuurlijk wel weer ingevallen. Zou ook niet anders kunnen he… Ook hebben we nog heerlijk gezwommen en toen was het alweer tijd voor de terug rit. Het was een super leuke tocht, alleen jammer dat we geen dolfijnen gezien hebben.
Na de dolfijnen tocht zijn we nog wat wezen shoppen en een ijsje gaan eten, om na die tijd weer met de taxie terug te gaan naar San Agustin en daar een van onze laatste avondmaaltijden hebben gegeten. Erg veel rust had ik niet meer, aangezien ik alles nog in mijn koffers moest pakken, wat ik dus ook na het eten maar ben gaan doen.
Toen de koffers eenmaal een beetje ingepakt waren begon ik me toch wel rot te voelen. Het voelde zo officieel, alles ingepakt, de kamer schoon, afscheidscadeautjes klaar liggen, het ging dus ook zeker niet zonder een traantje.
Die avond was mijn laatste officiële avond uit. Helaas had ik zo erge hoofdpijn dat ik rond half 2 ook alweer de hoop opgaf en maar naar huis ben gegaan. Het was goed zo.
Dinsdag was wel een dompertje. We zouden onze vliegtickets terug krijgen van het hotel. Maar het zou Gloria Palace niet zijn geweest als we dat zo ineens terug kregen. Ze hebben hier de halve dag over moeten doen, wat ons plan totaal in de war schopte om nog te shoppen bij yumbo en daarna naar de duinen. Uiteindelijk kregen we zelfs ook maar de helft van het beloofde bedrag terug. Maar ik wou het mijn dag niet laten verpesten. De yumbo heb ik niet meer kunnen zien, maar de duinen wel. En wat was dat mooi! Ondanks dat het zo waaide was het echt awesome.
Die avond hebben we voor het laatste wat gegeten bij the little brasil. En daarna zijn we door gegaan naar Linekers. Onze karaoke bar. Ondertussen stroomden er steeds meer mensen bij waardoor het weer een grote gezelligheid was. Toen we voor het aller laatste nog naar beneden zijn gegaan en daar de limbo hebben gedanst kon ik een brok in mijn keel nog maar net wegslikken. This is the end…
Toen we terug zijn gegaan heb ik nog samen met Zek een filmpje gekeken, en de tijd uitgezeten tot 3 uur. Ik heb de film maar voor de helft gevold, mijn gedachten waren totaal ergens anders.
En toen kwam het gevreesde moment. Afscheid… En dat was moeilijk kan ik je vertellen. Ik heb zo veel gedeeld met een paar van die meiden, zoveel leuke avonden beleefd, en dat mijn stage zo gaaf is geweest is vooral aan die meiden te danken. En dan moet ik er nu ineens gedag tegen zeggen. Tot ziens, tot ooit… Na heel veel knuffels, heel veel lieve woordjes en vooral heel veel tranen ben ik in de taxie gaan zitten. Me voorbereiden op de helse terug vlucht.
En bah, die was echt hels. Ontzettend veel turbelentie. Ik zat naast 2 oudere mensen aan het raam, ik kon dus niet opstaan om mijn oordopjes te pakken, niet naar de wc. Gewoon zitten en de tijd aftellen. En ik kan je vertellen 5 uur is dan wel heel erg lang.
En toen de deuren open gingen van het vliegveld zakte de moed me helemaal in de schoenen. Een ijzige koude wint kwam me tegemoet. Ik dacht nog maar één dingetje: HAAL MIJ WEG HIER!!
Het was overigens wel fijn om mijn ouders weer terug te zien. Een knuffel en een kus en op naar huis. Naar Zoë! Wat was dat weer fijn haar een dikke kus te geven, haar lekker te knuffelen en met haar te wandelen. Intens gelukkig, dat was ik wel!
Die dag schoot voorbij, koffers uitpakken, slapen, auto rijden en nog meer slapen. Vooral niet proberen te denken aan wat ik nu zou doen als ik nog op stage was, want die gedachten waren echt ondragelijk. Ik miste ze nu al zo ontzettend, terwijl ik pas een dag weg was.
Donderdag, vrijdag, zaterdag en zondag waren intense marteling. Het gemis bleef, de kou nam toe. Het is moeilijk om je weer ineens aan te sluiten bij je normale leventje, ik doe mijn best, echt waar. Maar ook ik ben geen wonder mens. Ik heb leuke dingen ter afleiding gedaan. Met mams touren, naar vriendinnen geweest, geshopt, naar de sauna en de was gedaan. Maar sommige situaties doen me zo aan daar denken. Ik zat bij de sauna onder een heter, en ineens begon de zon te schijnen.
Het klinkt heel maf, maar ik deed mijn ogen dicht en met een beetje fantasie was het net alsof ik aan het zwembad lag, samen met iedereen. Het was een fijn gevoel, tot de heter uitging en ik weer terug werd geslingerd naar de realiteit, naar het nu.
Ik wil als laatste iedereen bedanken, iedereen die deze stage zo ontzettend gaaf heeft gemaakt. Iedereen die ik heb kunnen vertrouwen, iedereen waarvan ik wat heb mogen leren en vooral iedereen die mijn nieuwe vriend is geworden!
Dit was een stage om met veel goeie herinneringen op terug te kunnen kijken.
Bedankt voor alles! Ik mis jullie <3